Ποιος είναι ο στόχος του σχολείου;

Το σχολείο δεν έχει στόχο να προετοιμάσει μελλοντικούς επαγγελματίες ιστορικούς. Έχει στόχο να προσφέρει τη δυνατότητα να γνωρίσει κανείς τη γοητεία του παρελθόντος, είτε σαν να πηγαίνει ένα μακρινό ταξίδι σε άγνωστους κόσμους και πολιτισμούς είτε σαν να αναγνωρίζει οικεία του πράγματα σε τόπους και χρόνους που δεν τους περιμένει· να ακονίσει την περιέργεια για τον τρόπο με τον οποίο ζούσαν οι άνθρωποι σε παλαιότερες εποχές, να σκεφτεί για τις διαφορές και τις ομοιότητες με τη δική του εποχή και κοινωνία, να προβληματιστεί για τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται το παρόν με όσα έγιναν στο παρελθόν. Η περιέργεια αυτή, η γνώση που αποκτάται μέσα από αυτήν είναι η καλύτερη βάση για την ταύτιση με την κοινότητα στην οποία η γνώση αυτή αναφέρεται, στην οποία ζει κανείς και υπολογίζει να περάσει τη ζωή του.  

Γι' αυτό η διδασκαλία μιας άλλης, λιγότερο εθνοκεντρικής και αμυντικής, ιστορίας από αυτή που διδάσκει σήμερα το ελληνικό σχολείο δεν απειλεί την εθνική ταυτότητα. Η γνώση ότι η ιστορία δεν είναι ένας κλειστός κατάλογος θεμάτων ή κατορθωμάτων αλλά ερωτήματα που θέτουμε στο παρελθόν, ότι η ιστορία είναι κυρίως κριτική ικανότητα, δεν είναι γνώση επικίνδυνη, αλλά αντίθετα μπορεί να είναι στέρεη βάση για ορθολογική αντιμετώπιση σημερινών προβλημάτων. Δεν απειλείται ο πατριωτισμός και η εθνική συνείδηση από τη γνώση ότι, λ.χ., εκείνο που οι Έλληνες ονομάζουν Μικρασιατική Καταστροφή για τους Τούρκους αντιπροσωπεύει τη ληξιαρχική πράξη της εθνογένεσής τους, ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ξέσπασε όταν όλοι οι Έλληνες με πατριωτικό ενθουσιασμό δέχτηκαν να θυσιαστούν για την ελευθερία, αλλά σε μια περίοδο που διαφορετικές ομάδες του χριστιανικού πληθυσμού είχαν διαφορετικές στάσεις απέναντι στην ανασφάλεια που αντιπροσώπευε η αμφισβήτηση της οθωμανικής κυριαρχίας. Και βεβαίως δε γίνεται ισχυρή η εθνική ταυτότητα επειδή μαθαίνουν τα παιδιά μας μια ιστορία που δεν καταλαβαίνουν, δεν τα ενδιαφέρει και τους δημιουργεί άγχος ότι θα δυσκολευτούν «να την περάσουν».